Тры чвэрці.
сем дзевятых.
я просты з Украінай
<span> Ці многія з нас зараз звяртаюць увагу на бабуль і дзядуль? Шмат хто разважае так: «А чаго на іх азірацца? Яны ўжо пажылі сваё. Чаго ім яшчэ трэба?» А яны ж таксама людзі, і ім патрэбна чалавечая цеплыня. Тым болып, што яны могуць падзяліцца з намі сваімі ведамі. Старыя людзі жылі бліжэй да зямлі, і яны не забываюцца, як часам мы, аддзячыць ёй за цеплыню і шчодрасць.</span>
<span> Можа, калі-небудзь трэба прыслухацца і да старых і людзей? Магчыма, яны часта не разумеюць нас, сённяшніх, бо жылі ў зусім іншы час, калі маральныя каштоўнасці былі інакшыя. Але заўсёды яны дапамогуць трапнай заўвагай, падбадзёраць ласкавым словам.</span><span>Лёс старых людзей шмат у чым залежыць ад нас. Беражыце іх, людзі, прашу вас! Беражыце.</span>
Дзеці не слухаюцца дарослых, таму што іх дрэнна выхавалі.
Дарожныя здарэнні адбываюцца ў сувязі з тым, што пешаходы і вадзіцелі не вельмі ўважлівыя на дарозе.
Музыка нікога не пакідае абыякавым, бо яе гукі здольныя закрануць самыя глыбокія струны душы чалавека.
Веданне вуснай народнай творчасці робіць чалавека мудрым, кемлівым, высакародным, таму што ў ёй сабраная мудрасць усіх папярэдніх пакаленняў.
Я не разгубіўся, атрымаўшы складанае пітанне, бо я кемлівы і разумны.
Ответ:1 слове 4 гука, 2 слове 3 гука, 3 слове 3 гука, 4 слове 4 гука
Объяснение:
<span>Пачаўся <u>сенакос</u>. Дзядуля ўзяў мяне з сабою. Паспрабаваў і я <u>касіць</u>. Нічога не атрымалася. <u>Каса</u> ўразалася у зямлю. Тады я пачаў разбіваць <u>пракосы</u>. Гэта работа мне спадабалася. Пасля я доўга бегаў па лузе і куляўся Ў пахучым <u>сене</u>. Ах, як хораша на сенакосе!</span>