Ответ:
Пра тое, як Свіслач ўзяла ў мужыкі Менеска ...
Нямала легенд склалі мінчане пра сваё любімым горадзе. Ёсць сярод іх і тая, што распавядае пра яго падставе.
Даўным-даўно жыла на белым свеце дачка Вадзянога - Свіслач. Славілася яна незямной прыгажосцю, а размяшчэння яе дамагаліся сам Пярун і Жыжаль. Але непакорлівай была прыгажуні, смяялася над жаніхамі, а аднойчы прапанавала ім паспытаць каменны вясельны пірог. І ў рэшце рэшт паплацілася за свой характар - засталася адна-адзінюткая ... Калі прыгажуня канчаткова страціла надзею выйсці замуж - расплакалася перад бацькам Вадзяніком. Пашкадаваў яе стары: - Цяжкія выпрабаванні даеш ты жаніхам сваім. Зло смяешся над імі. Няма сярод багоў таго, хто б падышоў да цябе. Але ёсць яшчэ людзі. Можа, на наша шчасце приглянешься ты самому смеламу, самому выдаліць, самаму багатаму з іх? Можа, не спужаецца ён паспрабаваць твайго каменнага пірага? А я ж зраблю так, што людзі будуць часта прыходзіць у гэтыя месцы. І стварыў тады Вадзянік на беразе Свіслачы капішча: на месцы, дзе сваталіся да яе Пярун і Жыжаль, вырас дуб і з'явілася вогнішча. А дачка яго, кажуць, на самай справе выйшла замуж за чалавека. І быў гэта князь Менеск, які не разгрызают каменны пірог, а пабудаваў вадзяны млын, жорны якой размололи не адзін валун. А потым заснаваў на берагах ракі горад-крэпасць, назваўшы яго сваім імем ...
<em>Верасень</em> - гэта першы месяц восені. Восень, можна сказаць, толькі пачынаецца. Яшчэ цёпла, амаль як летам. Дрэвы ўжо пачалі жоўкнуць, але не ўсе. Асабліва добра гэта было відаць у лесе: адно дрэва стаіць сабе зялёнае, нават і не думае афарбоўвацца ў восеньскі колер. А іншае - ужо жоўтае-жоўтае, і пачынае скідаць лісце. Яны падаюць на сцежку і выдатна шамацяць пад нагамі.
<em>Як прыгожа ў восеньскім лесе!</em> Дрэвы і кусты апрануліся ў розныя колеры: залаціста-жоўты, вішнёва-чырвоны, цёмна-зялёны.
<span>Увосень у лесе спакойна. Звяры пахаваліся: рыхтуюцца да зімы. Птушкі крычаць дзесьці высока ў небе, збіраюцца ў зграі, каб ляцець на поўдзень. Сонца яшчэ грэе, але паветра ў лесе ўжо халодны, свежы і чысты. У такія дні шпацыр па лесе вельмі супакойвае, ўлагоджвае і дастаўляе задавальненне.</span>
Санорныя гукі вымаўляюцца з перавагай голасу, шум пры іх вымаўленні нязначны. Санорныя гукі- р,л,м,н,й,в,ў
Ответ:
Я вельмі люблю Беларусь і ганаруся тым, што жыву ў гэтай цудоўнай краіне. У ёй шмат выдатнага — прыемныя людзі, камфортны клімат, багатая гісторыя. Але я больш за ўсё ў сваёй краіне цаню прыроду. Увогуле, мне падабаецца гуляць, я часта адкрываю для себе нешта новае. Беларусь — краіна, багатая на лясы, рэкі і азёры. «Сінявокая» — так часта кажуць пра яе. У розных рэгіёнах Беларусі розныя рэкі і азёры. А вось што датычыцца лясоў — яны проста цудоўныя! У беларускіх лясах растуць розныя дрэвы — як дрэвы з ігліцай, так і з лісцем. Самая лепшая пара для таго, каб атрымліваць асалоду ад наведвання лесу — гэта, канешне, лета. Здорава паехаць у вёску, рана-рана, калі сонца толькі ўзбіраецца на неба, выйсці з хаты ды пайсці ў грыбы ці ў ягады. Ды і проста пагуляць па лесе, ловячы кожны птушыны спеў і прыродны гук — тое, чаго часам не хапае ў паўсядзённым жыцці вялікіх гарадоў.
ты просто тему не сказал(а) поэтому тема Беларусь, тут больше чем 5-6 предложений, выбери то что считаешь нужным, но я бы переписала все так как угробила на это сочинение целый вечер
Объяснение: